19-1-2024

Waarom nu wel...

Waarom ik nu schrijf.

Vanaf mijn 6e leefde ik voor dans en drukte ik mij uit middels beweging. Communiceren deed ik weinig met woorden, juist met mijn lijf en mimiek. Mijn twee oudere zussen spraken voor mij wanneer ik dat zelf niet deed of wilde.

Mijn woorden vocabulaire was minder getraind dan mijn bewegingsvocabulaire, waardoor ik wat meer moeite had met de theoretische vakken op school. Tijdens mijn studie op de hogeschool, waar ik toegelaten werd door een talentenwet (dans), werd niet alleen mijn fysiek getraind. Om te voldoen aan de eisen moest ik mij meer concentreren op de theorie en werd mijn woordenschat groter.

Toch bleef beweging mijn manier van communiceren, van uitvoerend danseres, naar dansdocent dat zich transformeerde in het beoefenen van Yoga en het geven van Yoga lessen.

Het repetitief trainen van beweging binnen de dans, vergde veel energie en een bepaalde hardheid om te perfectioneren. Op de buhne mag je uiteindelijk geen fouten maken.

Met deze zelfde mentaliteit stapte ik ook Sadhana (mijn spirituele Yoga beoefening) in, dat natuurlijk een contradictie is. Er is geen goed of fout in de sadhana, geen oordeel, er is alleen het nu.

Voor een tijdje geleden sprak een Yoga student mij aan met de vraag of ik mijn woorden reflecteerde, aangezien ik vaker een toelichting gaf over het onderwerp dat ik een les eerder had besproken.

Woorden zijn voor mij belangrijk waardoor ik voorzichtig ben met het gebruik ervan. De woorden die wij uitspreken zijn immers vaak de interpretatie van hoe wij het ontvangen. We geven het vaak door aan anderen, zonder dat we de definitie van deze woorden kennen.

Het antwoord op de vraag van de Yoga student: Ja, ik reflecteer de woorden die ik uitspreek, ik ben mij er van bewust dat deze uitgesproken woorden op een andere manier geïnterpreteerd kunnen worden. Het is bekrompen om te denken dat woorden alleen, alles zeggen dat je wilt. Woorden verwijzen naar iets en daar komt context, intentie en emotie ook nog eens bij kijken. Het 'kennen' van de persoon die spreekt of schrijft kan de interpretatie van de ontvanger duidelijker maken, omdat zij 'weet' wie er spreekt/schrijft.

"Stilte is een bron van grote kracht"- Lao Tzu.

We hebben twee oren en één mond. Dit zou kunnen aangeven dat we meer horen te luisteren dan te spreken..?

In mijn opvatting wel inderdaad, maar soms zijn er woorden nodig om iets te verduidelijken, of juist het enige dat er is.

Als Yoga docent heb je, of je het nu wilt of niet, een voorbeeld functie. Yogadocenten kunnen namelijk gezien worden als 'expert'. Daarin heeft de docent de plicht om eerlijk te zijn naar zichzelf en de studenten. Ook hebben de studenten het inzicht nodig dat de docent voor je, 'ook maar een mens' is.

Hierover schrijf ik later meer.

Het heeft een tijd geduurd voordat ik deze eerste tekst schreef en door nu online te zetten, het ook met jullie deel.

Ik ben mij ervan bewust, met dank aan mijn sadhana, dan met de intentie om niets of niemand kwaad te doen, Ahimsa, ik mij ook mag uitdrukken middels woorden. Waar ik van hart tot hart spreek.

Met deze teksten wil ik mijn kennis over Yoga met jullie mag delen, want Yoga beoefen je niet alleen voor jezelf, dat doe je ook voor anderen.

Om Shanti,

Larissa

Yoga docent & student.